Sztuka przyjaźni

Sztuka Przyjaźni

Przyjaźń to otwartość, akceptacja i zaufanie - rzecz piękna, bezcenny wzajemny dar więzi duchowej - uczucia bliskości, jedności i zaangażowania w związek braterskiej bezinteresownej i bezwarunkowej miłości, którego nie można kupić za pieniądze czy wymusić.

Przyjaźń to wyższy poziom przeżywania relacji z drugim człowiekiem. Do przyjaźni trzeba dojrzeć duchowo, trzeba być przygotowanym mentalnie i być człowiekiem o otwartym sercu na innych, chętnym do dzielenia się swoim życiem, swoim czasem, gotowym do poświęceń, ofiarności i niosącym pomoc innym ludziom.

Przyjaźni sprzyjają wyznawane wspólne wartości, wierzenia, poglądy, zasady, zainteresowania, postawy, potrzeby, cele i motywacje, podobieństwo cech charakteru, sposobu bycia, stylu życia i wspólne przeżywanie różnych doświadczeń życiowych. Jednak nie dzieli jej wiek, płeć, doświadczenie życiowe, wykształcenie, wykonywany zawód, pochodzenie narodowościowe czy klasa społeczna.

W doborze przyjaciela ważna jest intuicja i podświadome wyczucie.

W przyjaźni ważne jest dobre towarzystwo, wzajemność, wspólny rozwój zainteresowań, wspólna praca czy zabawa, wspólne przeżywanie różnych wydarzeń życia towarzyskiego, społecznego, kulturalnego i najważniejsze zaufanie, szczerość i bezpośredniość w wyrażaniu myśli i emocji oraz przy tym poczucie bezpieczeństwa emocjonalnego (przyjaciel nas nie wyśmieje, nie obrazi, nie poniży).

Przyjaźń polega na dawaniu siebie innym, poświęcaniu się i ofiarności. Umiejętności empatii, słuchania, dialogu, zaangażowaniu, uczuciu bliskości i jedności między dwojgiem ludzi otwartych również na inne przyjaźnie.

Prawdziwa przyjaźń jest szczera i nie dba o swoje tylko o obiekt przyjaźni. Jest wsparciem w trudnych chwilach i kryzysach czy cierpieniu, a także w radościach i powodzeniu. Przeżywanie prawdziwej przyjaźni jest piękne, bowiem można w niej dzielić się ze wzajemnością wspólnym dobrem. Do tego potrzebne są wartości, które wnosimy w przyjaźń i potrafimy wykorzystać dla dobra drugiej osoby i naszych relacji.

W przyjaźni często rozumiemy się bez słów, odpoczywamy w swoim towarzystwie, mogąc być sobą i akceptując bezwarunkowo i bezinteresownie naszego przyjaciela. Pomagamy także rozwiązywać problemy naszych przyjaciół, jeśli oni tego potrzebują i chcą skorzystać z naszej pomocy.

W przyjaźni potrafimy także przemilczeć dyskretnie pewne fakty z życia naszego przyjaciela, o których on chce zapomnieć i nie chce do nich wracać i rozmawiać na ich temat. Nie zadajemy niezręcznych pytań, a już na pewno nie obmawiamy i nie plotkujemy o tym z czego nam się zwierzy przyjaciel. W przyjaźni można powiedzieć sobie intymnie wszystko bez obrazy i bez obawy, że dowiedzą się o tym osoby postronne.

W prawdziwej przyjaźni potrafimy i pragniemy dać coś wartościowego z siebie drugiej osobie, nie oczekując od niej nic w zamian!

Takich jak najwięcej przyjaźni Tobie i sobie życzę:)